Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗΣ

Φύσηξε Κάρβας
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ-ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ
ΔΙΘΑΛΑΣΣΟΥ, εκδόσεις Κάρβας 2012

του
Απόστολου Κουρουπάκη

Ο τίτλος που δίνει ο δημιουργός στο έργο του τις περισσότερες φορές αντικατο­πτρίζει και το περιεχόμενο της δουλειάς του. Είναι η πρώτη εικόνα που ο αποδέκτης, το κοινό, θα αντικρίσει, προϊδεάζοντάς τον για ό,τι θα ακολουθήσει. Κάπως έτσι, διαβάζοντας κάποιος σε ένα εξώφυλλο βιβλίου τον τίτ­λο «Διθαλάσσου» του έρ­χεται στο μυαλό η θάλασ­σα, στοιχείο συστατικό της Κύπρου και πιο πίσω η Καρπασία, για τους πιο μυημένους ίσως, για τους λιγότερο γνώστες της καρπασίτικης ιδιοσυγκρασίας, θα γίνει σύντομα αντιληπτό πως ο τίτλος συνδέεται με αυτήν.

Αυτόν τον τίτλο επέλεξε και ο λογοτέχνης Νίκος Νικολάου-Χατζημιχαήλ για τη συλλογή των ποι­ημάτων του. Ο Νικολάου είναι ένας εραστής της τέχνης του λόγου, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια δίνει δείγματα γραφής. Το 1984 εξέδωσε το χειρόγραφο ποίημα, «Καρπα­σία» που κυκλοφόρησε εκτός εμπορίου. Η συλλογή διηγημάτων του «Η κόρη του δραγουμάνου», εκδόθηκε από το Μεταίχμιο το 2003, καθώς και διάφορα κείμενα (διη­γήματα, ποιήματα) σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά της Κύπρου και της Ελλάδας. Πρόσφατα εξέδωσε και συλλογή διηγη­μάτων με τίτλο «20 Διηγήματα», με κεν­τρικό άξονα την Αμμόχωστο. Τη δουλειά του φροντίζει να τη διαχέει στην κοινωνία, όπως άλλωστε και οι καιροί επιτάσσουν, χρησιμοποιώντας τις νέες τεχνολογίες δημιουργώντας ιστολόγια, που αν και της μόδας τον τελευταίο καιρό, για τον Νίκο Νικολάου-Χατζημιχαήλ είναι εκ των ων ουκ άνευ, προκειμένου οι εικόνες και οι σκέψεις που έχει στο μυαλό του να γί­νουν κτήμα των πολλών και να μη μένουν στα συρτάρια ή στον προσωπικό του υπο­λογιστή.

Η συλλογή «Διθαλάσσου» αποτελείται από 18 ποιήματα που έχουν ως κοινό τους χαρακτηριστικό την ανάγκη του ανθρώπου να περάσει στην άλλη άκρη, χωρίς όμως να διαρρήξει τις σχέσεις του με την αφετηρία του. Η ανάγκη του αν­θρώπου για επικοινωνία, η αγάπη του για τον γενέθλιο τόπο, την πολυτραγουδισμένη Καρπασία -αρκεί κανείς να ανακαλέσει τα ποιήματα της Νίκης Μα­ραγκού, του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, αλλά και του Τ/κ Ζιενάν Σελτζούκ, κ.ά.) για να κατανοήσει πόσο αγαπημένη μπορεί να εί­ναι η πατρίδα, μακριά ωστόσο από την πατριδοκαπηλία.

Ο δημιουργός χρησι­μοποιεί γλώσσα απλή, διανθισμένη όμως με λέξεις της κυπριακής δια­λέκτου, αλλά με το γλωσ­σικό ειδικό βάρος να πέ­φτει στην κοινή νεοελ­ληνική, μία συνειδητή επιλογή του λο­γοτέχνη. Η ίδια η λέξη διθάλασσος πε­ριγράφει το όλον της συλλογής, μας ει­σάγει σε έναν άλλο κόσμο, μία μακρινή ίσως χερσόνησο, που βρέχεται από δυο θάλασσες, ως άλλος Ελλήσποντος, αλλά πολύ κοντά στις ψυχές όσων την έζησαν και χάρηκαν τα χρώματα και τα αρώματα της. Ο Κάρβας, ο άνεμος είναι σαν να φυσάει μία-μία τις λέξεις και να τις σκορ­πά στις σελίδες του, φτιάχνοντας ποι­ήματα που διαβάζονται νοσταλγικά για μία γη που περιμένει υπομονετικά τους κατοίκους της, να τους υποδεχτεί και να ξανανθίσουν οι κάκτοι και οι ασπά­λαθοι να δώσουν τον κίτρινο ανθό τους. Η φύση, λοιπόν, της Καρπασίας έχει πρωτεύοντα ρόλο στη συλλογή αυτή.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ποι­ήματα της συλλογής είναι το «Ελένη», η Ελένη της Καρπασίας, που συνομιλεί με την Ελένη του Ευριπίδη και αναζητά τον Τεύκρο. Μέσα από μία φωτογραφία του «National Geographic» απαθανατί­στηκε όχι μόνο η μορφή, αλλά και η ψυχή, αφού μάλλον αυτή είναι που ενέ­πνευσε τον ποιητή.

Ένα ανακάλημα στην Καρπασία που πέρασε, που ακόμα όμως ανθεί, αν και η ομορφιά της ακόμα και τώρα συνθλί­βεται από την μπότα του κατακτητή. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την κατεδάφιση της Αγίας Θέκλας ή το κρινάκι στις χρυσοποίκιλτες αμμουδιές ολάκερης της Καρπασίας, που ολοένα χάνεται, και το τσιμέντο γίνεται τουριστική ατραξιόν, αντί της πολύφερνης φύσης που απλό­χερα δώρισε σ’ αυτήν.

Σε όλα τα ποιήματα της συλλογής η φύση της Καρπασίας είναι παρούσα, κυ­ριαρχεί και σαν να ευωδιάζει, σαν ο Κάρβας να «διθαλάζει» και να πηγαινοφέρνει μορφές και να σκορπίζει σε όλη την Κύ­προ τα αρώματα της.

Τέσσερα ποιήματα της συλλογής αφιε­ρώνονται στην Αμμόχωστο. Μία αγα­πημένη πόλη της Κύπρου, που ο μύθος περίτεχνα την έχει προικίσει, κι η πραγ­ματικότητα σήμερα την πληγώνει, όπως κάποτε οι πολεμικές ενέργειες πλήγωσαν μικρές γωνιές της (βλ. ποιήματα «Σαλαμίνια» και «Άνθος Αλός» της συλλογής).

Η ιστορία κρύβεται στα λόγια των ποι­ημάτων και δειλά ξεπροβάλλουν διάφορες μορφές, κάνοντας όμως σταδιακά αι­σθητή την παρουσία τους στον αναγνώ­στη. Με γλώσσα λιτή, κατανοητή όπως λιτή, μέσα στο περίτεχνο της φύσης της, είναι και η Καρπασία.

Μέσα από τα ποιήματα του Νίκου Νικολάου-Χατζημιχαήλ φαίνεται η αγωνία για τη μετά την εισβολή εποχή, διακρί­νεται η αγάπη του για τον γενέθλιο τόπο και η ανάγκη διατήρησης της μνήμης. Και ακόμη, η προσπάθεια να μη γίνει μουσειακή ανάμνηση, σκέψη των «πρω­τινών», αλλά μέσω των στίχων του οι νέοι να μυρίζουν και να χαϊδεύονται από τον δροσερό Κάρβα.




ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ


Ονοματεπώνυμο ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
Τόπος γέννησης   Χανιά Κρήτης

ΣΠΟΥΔΕΣ


ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2010 – έως σήμερα 

ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΤΜΗΜΑΤΙΚΟΥ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ – ΤΜΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Ερευνητικό θέμα διατριβής: Λατινική Εκκλησία της Κύπρου την τελευταία περίοδο των Λουζινιανών. Επί του παρόντος η επικέντρωση γίνεται στην περίοδο του Δυτικού Σχίσματος (1378-1417).

Γενικά ερευνητικά ενδιαφέροντα: Μεσαιωνική και Νεότερη Ιστορία της Ελληνολατινικής Ανατολής. Νεοελληνική γλώσσα και Λογοτεχνία.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2006-ΙΟΥΝΙΟΣ 2008

ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ «ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΠΗΓΩΝ» ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ – ΤΜΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ. Μεταπτυχιακή εργασία: Σύμμικτος Ζακυνθινός Κώδικας του 17ου αιώνα. Έκδοση και σχολιασμός (υπό επεξεργασία για δημοσίευση).

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2005 – ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2006

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗΣΗ ΤΟΥ ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ, για το αντίστοιχο και ομοταγές με τους απονεμόμενους από τα Ελληνικά ΑΕΙ τίτλους, σύμφωνα με απόφαση του ΔΙΚΑΤΣΑ/ΔΟΑΤΑΠ.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1997 – ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2002

ΦΟΙΤΗΣΗ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΤΕΡΓΕΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ, ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΠΡΩΤΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. Πτυχιακή εργασία: Οι τελευταίες ημέρες της ελληνικής Σμύρνης, Σεπτέμβριος 1922.

ΓΛΩΣΣΕΣ

α) ΙΤΑΛΙΚΑ (ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΣ ΓΛΩΣΣΟΜΑΘΕΙΑΣ ΕΠΙΠΕΔΟΥ Γ2

β) ΑΓΓΛΙΚΑ (FIRST CERTIFICATE IN ENGLISH)

ΑΛΛΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

α) Μέλος ομάδας του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας για τη μεταγραφή αγγλικών και γαλλικών χειρογράφων του 18ου και 19ου αιώνα σχετικών με τις αρχαιότητες της Ακρόπολης.

β) Μετάφραση από τα ιταλικά στα ελληνικά του Κώδικα Μέρτζιου (Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών). Επιμέλεια, Αγαμέμνων Τσελίκας, προϊστάμενος του Ιστορικού & Παλαιογραφικού Αρχείου του ΜΙΕΤ.

γ) Έκδοση της μελέτης «Η οικογένεια Παναγιώτη Σαμαρτζή και τα επιφανή μέλη της», Κέρκυρα 2010, σε συνεργασία με τον καθηγητή Θεοδόση Πυλαρινό.

δ) Παρουσίαση του βιβλίου των Θ. Πυλαρινού και Γ. Δημητρίου «Αίνος: Το κεφαλονίτικο περιοδικό του Ηλία Ζερβού Ιακωβάτου», στο περιοδικό Κεφαλληνιακά Χρονικά 14 (2013).

ε) «Ο Σπυρίδων Φωτεινού Αντύπας και οι εμπορικές του δραστηριότητες», υπό έκδοση σε συλλογικό τόμο.

στ) Η Βιβλιοθήκη της Οικογένειας Θεοτόκη-Σταυράκια (προσωρινός τίτλος) – υπό έκδοση.